οταν κοιτάς απο ψηλά,
μ΄ένα χαμόγελο νααα !!!
τ'όνειρο να πλησιάζει..
αλλα και πατώντας στην γη (τρόπος του λέγειν..)
αναζητώντας το ξενοδοχείο μας
σκεφτόμουν συνέχεια...
και προβληματιζόμουν...
μα τι είναι τέχνη... ?
που βρίσκεται η ομορφιά ?
στο χαμόγελο της Γιώτας μας ?
στα καλορίζικα ?
στην συλλογική δουλειά ?
στην τιμή ?
στο καμάρι ?
στην χαρά ?
στα τελευταία διορθωματα του πανώ μας ?
που ατενίζει με περηφάνεια η Καλέστα..?
στις ταρζανιές ?
σ'αυτή την σκιά ?
σ'αυτό το φως ?
σ'αυτά τα συννεφάκια ?
στα παραθύρια ?
σ'αυτα τα μπαλκονάκια ?
στην σαπισμένη πόρτα ?
στις στέγες ?
μήπως σ'ένα ποτήρι μπύρας ?
στο ροζ που αγάπησα ?
στις αντανακλάσεις ?
η σ'αυτές τις αντανακλάσεις ?
σε μιά ρουφηξιά ?
σε μια καμπύλη ?
στο κόκκινο ?
στα κουκλάκια ?
στο γαλάζιο ?
στα κανάλια ?
στο mercato ?
στην γωνία ?
η εκει που δεν το περιμένεις ...?
και η μεγάλη μέρα ήρθε
στην είσοδο
στην μεγάλη σκάλα
ολοι μαζί
εξω
κουρασμένοι,αλλα χαρούμενοι
η Βασιλική μας
η Καλέστα μας
c'est moi..
ε,πως να το κάνουμε,αρέσουμε
στα παρασκήνια...
μια αγκαλιά λουλούδια απ'όλους
αποχαιρετηστήριο δείπνο
''κλείσιμο'' απο τον Δάσκαλό μας
ναι,ναι ξέρω,καθυστέρησα πολύ ..
ελπίζω να σας αποζημίωσα για την αναμονή σας...
