παλι ''χτυπησαν'' οι γνωστοι- αγνωστοι ζωγραφοι στο παρκο απεναντι απο το Γκαζι...
29 Μαΐ 2010
16 Μαΐ 2010
Έκθεση των σπουδαστών
Την Κυριακή 16 Μαίου εγκαινιάζεται η έκθεση των σπουδαστών στο Κέντρο Εικαστικών Τεχνών του Δήμου Παλλήνης
(πρώην Αποθήκες Καμπά ) με θέμα ''Του δ΄έαρος επιγιγνομένου''.
Θα εκτεθούν έργα των σπουδαστών του Β' , Γ', Δ' και Ε' έτους του τμήματος "Εικαστικά Παίγνια" με Δάσκαλο τον Δημήτρη Μανίνη.
Ωρα εγκαινίων 8:30 μμ
Διάρκεια έκθεσης έως Πέμπτη 20/5
Ώρες λειτουργίας 19.00 - 21.30 μμ
Οδός Λεονταρίου Κάντζα Παλλήνη
Είσοδος Ελευθερη
(πρώην Αποθήκες Καμπά ) με θέμα ''Του δ΄έαρος επιγιγνομένου''.
Θα εκτεθούν έργα των σπουδαστών του Β' , Γ', Δ' και Ε' έτους του τμήματος "Εικαστικά Παίγνια" με Δάσκαλο τον Δημήτρη Μανίνη.
Ωρα εγκαινίων 8:30 μμ
Διάρκεια έκθεσης έως Πέμπτη 20/5
Ώρες λειτουργίας 19.00 - 21.30 μμ
Οδός Λεονταρίου Κάντζα Παλλήνη
Είσοδος Ελευθερη
13 Μαΐ 2010
Ποίηση και ζωγραφικές απόπειρες
Είπα να αποτολμήσω μία προσπάθεια σύνδεσης της ποίησης με την αίσθηση που επιχείρησα να αποδώσω σε κάποιους πίνακες.
Όπως βέβαια θα διαπιστώσετε και εσείς, το δικό μου αποτέλεσμα είναι πολύ μακριά από την αρτιότητα του ποιητικού λόγου του Καβάφη...
Κεριά
Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα —
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.
Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων•
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά.
Δεν θέλω να τα βλέπω• με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ’ αναμένα μου κεριά.
Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.
(Κ.Π.Καβάφης, Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)
Θυμήσου, Σώμα...
Σώμα, θυμήσου όχι μόνο το πόσο αγαπήθηκες,
όχι μονάχα τα κρεββάτια όπου πλάγιασες,
αλλά κ’ εκείνες τες επιθυμίες που για σένα
γυάλιζαν μες στα μάτια φανερά,
κ’ ετρέμανε μες στην φωνή — και κάποιο
τυχαίον εμπόδιο τες ματαίωσε.
Τώρα που είναι όλα πια μέσα στο παρελθόν,
μοιάζει σχεδόν και στες επιθυμίες
εκείνες σαν να δόθηκες — πώς γυάλιζαν,
θυμήσου, μες στα μάτια που σε κύτταζαν•
πώς έτρεμαν μες στην φωνή, για σε, θυμήσου, σώμα.
(Κ.Π.Καβάφης, Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)
Όπως βέβαια θα διαπιστώσετε και εσείς, το δικό μου αποτέλεσμα είναι πολύ μακριά από την αρτιότητα του ποιητικού λόγου του Καβάφη...
Κεριά
Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα —
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.
Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων•
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά.
Δεν θέλω να τα βλέπω• με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ’ αναμένα μου κεριά.
Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.
(Κ.Π.Καβάφης, Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)
Θυμήσου, Σώμα...
Σώμα, θυμήσου όχι μόνο το πόσο αγαπήθηκες,
όχι μονάχα τα κρεββάτια όπου πλάγιασες,
αλλά κ’ εκείνες τες επιθυμίες που για σένα
γυάλιζαν μες στα μάτια φανερά,
κ’ ετρέμανε μες στην φωνή — και κάποιο
τυχαίον εμπόδιο τες ματαίωσε.
Τώρα που είναι όλα πια μέσα στο παρελθόν,
μοιάζει σχεδόν και στες επιθυμίες
εκείνες σαν να δόθηκες — πώς γυάλιζαν,
θυμήσου, μες στα μάτια που σε κύτταζαν•
πώς έτρεμαν μες στην φωνή, για σε, θυμήσου, σώμα.
(Κ.Π.Καβάφης, Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)
12 Μαΐ 2010
9 Μαΐ 2010
Οδός Ονείρων
Δημήτρης Χόρν:
"Δεν προσπαθώ να πω γιατί κάνω τέχνη ή πώς κάνω τέχνη.
Δεν ξέρω.
Την ώρα της δοκιμής ή την ώρα που εργάζομαι, λειτουργώ κατά έναν εντελώς άλλο τρόπο. Τώρα μου ζητάτε λογικά να σας εξηγήσω μερικά πράγματα που δεν μπορώ να τα εξηγήσω...
Η δουλειά του ηθοποιού δεν είναι αυτή, να αναλύει έναν ρόλο.
Είναι να τον συνθέτει.
Όταν τελειώσω πια έναν ρόλο, τότε ξέρω πως τον έχω παίξει.
Δηλαδή όταν δεν τον παίζω πια.
Όταν ο ρόλος απαλλαγεί από εμένα και εγώ από τον ρόλο."
"Δεν προσπαθώ να πω γιατί κάνω τέχνη ή πώς κάνω τέχνη.
Δεν ξέρω.
Την ώρα της δοκιμής ή την ώρα που εργάζομαι, λειτουργώ κατά έναν εντελώς άλλο τρόπο. Τώρα μου ζητάτε λογικά να σας εξηγήσω μερικά πράγματα που δεν μπορώ να τα εξηγήσω...
Η δουλειά του ηθοποιού δεν είναι αυτή, να αναλύει έναν ρόλο.
Είναι να τον συνθέτει.
Όταν τελειώσω πια έναν ρόλο, τότε ξέρω πως τον έχω παίξει.
Δηλαδή όταν δεν τον παίζω πια.
Όταν ο ρόλος απαλλαγεί από εμένα και εγώ από τον ρόλο."
8 Μαΐ 2010
6 Μαΐ 2010
5 Μαΐ 2010
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)